Z tego miejsca wydobywa się woda. Daje początek rzece lub kopie się w tym miejscu studnię. Woda gasi pragnienie, zaspakaja. Życiodajna  dla ludzi, zwierząt i roślin. Miejsce  zmian i przełomów, początek czegoś wielkiego i nowego.

 Słowo Boże inspiruje, wskazując na ludzi, którzy w swym życiu doświadczyli spotkania z Bogiem właśnie przy źródle.

    Hagar

Niewolnica Sary – jest w ciąży, pogardza swoją panią i gdy ta chce ja upokorzyć, ucieka od niej na pustynię.

Namawia, by wróciła do Sary, a o jej potomstwie anioł mówi, że będzie liczne. ¹

To miejsce – źródło, nazywa Studnią Żyjącego, który mnie widzi. Dla Hagar było miejscem osobistego spotkania z Bogiem, miejscem ratunku, miejscem otrzymania obietnicy. Po 13-tu latach rodzi się drugi syn Abrahama.

   Izaak

 Gdy dorósł, o tym źródle (studni żyjącego) mógł dowiedzieć się od Hagar, kiedy Bóg ją uratował. Na pewno sam Abraham też mu mówiło tym, a może i sam Ismael, jego brat, powiedział jak jego mama, Hagar, została uratowana, gdy była z nim w ciąży.

 Gdy Izaak ma 40 lat, jego ojciec Abraham wysyła swego najstarszego, najbardziej zaufanego sługę, po żonę dla niego. ²

   Sługa

To przy studni otrzymał pewność, że zmierza we właściwym kierunku, że to sam Bóg go prowadzi.

Sam Izaak często się modlił.

Żeni się z Rebeką i przez kolejne 20 lat modli się o nią, bo jest bezpłodna. Jest wytrwały, zna obietnice do swego życia i zna obietnice wypowiedziane do Rebeki, gdy opuszczała rodzinny dom. Ma siłę, a pochodzi ona ze ,,studni,, Rodzą mu się dwaj synowie: Jakub i Ezaw. Izaak na pewno nauczył się od swego ojca jak żyć w wierze i gdy ten umiera, on mając 75 lat, uzależnił swoje życie od ,,studni,, nie wiedząc, że przed nim jest jeszcze 105 lat obfitego życia.

   Jakub

 Syn Izaka, opuszcza rodzinny dom. Miejsce, do którego dotarł, było przełomowe w jego życiu.

 Po 14 latach służby w domu Labana, pojmuje Rachelę za żonę.

   Mojżesz

Ten z kolei ucieka z Egiptu przed faraonem.

Napoił stada Labana. Ten postój był dla niego znaczący. Potem zostaje zaproszony do jego domu i otrzymuje córkę Sypporę za żonę. Po upływie czterdziestu lat, gdy jego porywczy charakter zostaje całkowicie przemieniony, Bóg posyła go z powrotem do Egiptu jako tego, który ma wyprowadzić naród Izraelski z niewoli.

Przychodzi w samo południe do studni Jakuba, by naczerpać wody i spotyka tam siedzącego Jezusa. ⁶ To przy studni otrzymuje od Jezusa propozycję, by zapragnęła wody, którą On chce jej dać. Wodę źródlaną, która wytryśnie ku życiu wiecznemu. To w tym miejscu, bez potępienia, Jezus mówi, jakie prowadzi życie. Kobieta zostawia dzban i biegnie do wioski, by opowiedzieć, że Jezus to Chrystus, bo powiedział jej wszystko, co uczyniła.

Źródło-studnia zarówno w Starym ja i Nowym Testamencie to wskazanie na  Jezusa, Mesjasza. Każdy, kto spotyka Go osobiście, nie pozostaje taki sam. Jezus czyni wszystko nowe. Tylko On jest pełen dobroci, bogactwa, zaopatrzenia. On jest wystarczający. On gasi wszelkie pragnienia serca. Ma moc, by poprowadzić właściwą drogą i dać dobre obietnice na przyszłość. Jezus uwalnia poprzez swoja miłością. To prawdziwe Źródło Życia. Źródło obfitej radości i pokoju.