Wszak wasza miłość jest jak obłok poranny i jak rosa, która szybko znika. ¹

Boża miłość względem człowieka jest stała i niezmienna – wieczna. Miłość człowieka do Boga i do drugiej osoby jest czasem taka, jaką powyżej opisał Ozeasz. W Starym Testamencie prorok Elizeusz jest wyjątkiem. W jedności z Bogiem okazuje miłość i każe wyprawić ucztę dla swoich wrogów. Kiedy on i jego sługa są w Datonie, całe miasto zostaje otoczone przez wojska Aramejczyków. Mogłoby się wydawać, że są w niebezpieczeństwie. Elizeusz jednak, inspirowany miłością do swych nieprzyjaciół, modli się do Boga, by Ten ich oślepił i teraz Elizeusz prowadzi ich do Samarii.

Gdy zaś weszli do Samarii, Elizeusz rzekł: Panie, otwórz ich oczy, niech widzą! Wtedy Pan otworzył ich oczy i ujrzeli, że są w samym środku Samarii. Gdy zobaczył ich król, zapytał się Elizeusza: Czy mam kazać wyciąć ich w pień, ojcze? A on odpowiedział: Nie wycinaj ich w pień! Czy wycinasz w pień tych, których bierzesz do niewoli swoim mieczem i swoim łukiem? Postaw raczej chleb i wodę przed nimi, niech jedzą i piją, a potem idą do swego pana. Kazał więc przygotować dla nich wielką ucztę, a gdy się najedli i napili, odprawił ich, oni zaś poszli do swego pana. I odtąd Aramejczycy już nie wyruszali na łupieżcze wyprawy do ziemi izraelskiej. ²

Dlaczego taka postawa Elizeusza? Skąd ten fenomen? Ten człowiek był połączony z Bogiem i wiedział, co jest Bożą wolą. Okazać miłosierdzie. Wyjść z miłością, a nie z zemstą. Robi to osoba będąc jednym z sercem Boga Ojca.

W Nowym Testamencie wyjątkiem jest też apostoł Jan.

A jeden z jego uczniów, którego Jezus miłował, siedział przy stole przytulony do Jezusa. ³

To on w swoich listach pisze: Bóg jest miłością. ⁴ i ponad trzydzieści razy używa słowa ,,miłość,, Jan nie chodził po wodzie jak apostoł Piotr, nie napisał tyle listów, co apostoł Paweł, ale wyróżniał się tym, że chciał być tak blisko, by słyszeć bicie serca Syna Bożego.

Objawienie miłości ma ten, kto jest najbliżej.