Królestwo Boże to nie sprawa tego, co się je i pije, ale to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym. ¹

Wierzący w Rzymie czytając list apostoła Pawła dowiedzieli się, że będąc uczestnikami Królestwa Boże są sprawiedliwi przed Bogiem, bo swe zaufanie położyli w Jezusie Chrystusie. To życiowe doświadczenie sprawia, że w ich sercach jest teraz pokój. Ten pokój: to przeświadczenie, to poczucie bezpieczeństwa, to pewność, że zostałem uratowany od potępienia. Nie wypływa z tego kim, byłem ale, co zrobił dla mnie Chrystus. Gdy prowadziłem bezbożne życie, daleki byłem od tego, by mieć w sercu Boży pokój. Słowa z Księgi Izajasza były wówczas prawdą w moim życiu.

Nie ma  pokoju – mówi Bóg mój – dla bezbożnych. ²

Teraz będąc nowym stworzeniem, chodzenie w pokoju to moje powołanie.

 A w sercach waszych niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też powołani jesteście w jednym ciele; a bądźcie wdzięczni. ³

Apostoł Paweł pisząc listy do wierzących w Rzymie, Koryncie, Galacji, Efezie, Filipi, Kolasan, do Tymoteusza, do Tytusa, modli się i pragnie, by w  tym pokoju żyli.

Wrogowie pokoju 

Troska

Nie troszczcie się o nic, ale we wszystkim w modlitwie i błaganiach z dziękczynieniem powierzcie prośby wasze Bogu. A pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, strzec będzie serc waszych i myśli waszych w Chrystusie Jezusie. ⁴

Strach, lęk i wątpliwości.

Nastał już wieczór tego właśnie dnia, pierwszego dnia po szabacie. Uczniowie zeszli się razem, lecz w obawie przed Żydami zaryglowali drzwi. I wtedy zjawił się Jezus. Stanął pośrodku nich i powiedział: Pokój wam! ⁵

W liście do Galacjan, pokój wymieniany jest jako owoc Ducha Świętego. Jest kształtowany, rośnie i dojrzewa. Kończąc ten wpis, możemy poznać receptę, w jaki sposób Boży pokój może być pomnożony w sercach wierzących. Apostoł Piotr na samy początku swego listu tak to ujmuje:

Łaska i pokój niech się wam rozmnożą przez poznanie Boga i Pana naszego Jezusa Chrystusa. ⁶