Każdego dnia, idąc czy jadąc samochodem, mijamy wiele znaków drogowych. Są one po to, aby nas instruować o tym, co może nas spotkać w czasie naszej drogi. Wskazują kierunek, ostrzegają, nakazują lub też zakazują. Stosując się do nich możemy być bezpieczni  do obranego celu. Biblia też zachęca,  by na drodze naszego życia były informacje o naszym kierunku, dokąd mamy zmierzać. Jeremiasz tak to ujął:

Ustawiaj sobie drogowskazy, postaw sobie znaki ostrzegawcze i zwróć uwagę na ścieżkę, na drogę, którą chodziłeś! ¹

Dziś chcę przybliżyć drogę, jaką osoba wierząca ma do przebycia, a jest to droga jednokierunkowa. Nie jest to przestronna droga jak autostrada, ale wąska, która prowadzi do życia wiecznego. ² Ludzie Biblii, a jest ich wielu szło tą drogą mając cel w życiu i nadany im przez Boga kierunek. Jezus zaczynając swą publiczną służbę znał kierunek i cel, do którego zmierzał. Nigdy się nie zatrzymał, nie zawrócił z tej drogi, która prowadziła go na krzyż. W ten sposób dokonał zbawienia całej ludzkości. Łukasz opisując ludzi w 7. rozdziale Dziejów Apostolskich, wykazuje ich wrażliwość na Boży głos. A wówczas szli we właściwym kierunku. Idąc po tej drodze jednokierunkowej czasem słyszeli niezrozumiałe słowa od Pana, ale przykładając wiarę zbliżali się do wcześniej usłyszanych obietnic. ³ Przeżywali niedostatek, ale też doświadczali zaopatrzenia. ⁴ Takie doświadczenia były też udziałem apostoła Pawła. Najpierw głód, a po nim obfitość. ⁵ Każdy, kto kroczy tą drogą, wchodzi w służbę i zostaje wyposażony, by wykonać powierzone mu zadanie. Na tej drodze jednokierunkowej nie ma zatrzymywania ani żadnych postojów. Apostoł Paweł był w tym zdecydowany.

Ja zatem biegnę nie jakbym nie znał celu…⁶

Zmierzam do celu, do nagrody w górze, do której zostałem powołany przez Boga w Chrystusie Jezusie. ⁷

Chociaż Bóg mówi jasno i wyraźnie, by iść tylko do przodu, żona Lota zatrzymała się i obejrzała się wstecz. ^{8 9} Podobnie zrobił Demas, schodząc z jednokierunkowej drogi. ¹⁰ Zakończę ten wpis wspaniałą obietnicą.

My jednak nie jesteśmy z tych , którzy się cofają na własną zgubę, ale z tych, którzy wierzą – dla zachowania duszy. ¹¹