To miłe, gdy otrzymujemy zaproszenie na obiad czy jakieś przyjęcie. Historia do której chcę nawiązać przedstawiona jest w Księdze Samuela. ¹ Mefiboszet był osobą doświadczoną przez życie. Jego ojciec Jonatan i dziadek Saul, będący wówczas królem  Izraela, w jednym dniu zginęli na wojnie. W piątym roku życia piastunka upuściła go podczas ucieczki ratując mu życie. Życie zachował, ale w wyniku upadku okulał. Zdesperowany Mefiboszet nie myslał o sobie dobrze: mówił, że jest niczym ”zdechły pies” niepowodzenia zdeterminowały jego . Ewangelia mówi:

Albowiem z obfitości serca mówią usta²

Pewnego dnia król Dawid postanawia wyświadczyć łaskę, wysyła zaproszenie i zabiera Mefiboszeta do swojego pałacu. Czyni to ze względu na przyjaźń, jaką darzył  jego ojca-Jonatana. Z tego też powodu zwraca mu  posiadłości ziemskie należące do dziadka – Saula i nadaje przywilej zasiadania przy królewskim stole. Tym samym Mefiboszet uzyskuje godność należną synom władcy. Dawid nie ma żadnych uprzedzeń wobec chromego. Pozwala mu się poznać, okazuje łaskę. Jako mąż Boży wypełnia słowa Nowego Przymierza:

Przyjdźcie do mnie  wszyscy, którzy utrudzeni  i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.³

Zaproszenie kierowane jest dzisiaj do każdej osoby. Ewangelia pokazuje Boga, jako tego, który oczekuje na Ciebie. Dla Niego nie jest istotne z jakim brzemieniem chodzisz, z jakimi negatywnymi wyobrażeniami się zmagasz, czy akceptujesz swój zewnętrzny wygląd. On Cię kocha i podejmuje takim, jakim jesteś. Zaprasza do swego pałacu, by usiąść razem i ucztować przy stole.